Ulasan tertua yang masih wujud ditulis oleh Sankaracharyae(788-820 Masihi)tapi beliau menyebut nama pengulas-pengulas yang mendahuluinya. Beliau diikuti oleh pengulas-pengulas klasik seperti Anandagiri, Shridhara Swami, Madhusūdana Sarasvatī, Ramanujacharya, Madhvacharya, Nimbarka, Vallabha dan Dnyaneshwar. Sedangkan teks tradisi yang diulaskan oleh banyak cendekiawan, termasuk Sankaracharya dan Ramanujacharya, terdiri daripada 700 rangkap, terdapat resensi teks dari Kashmir yang mempunyai 15 rangkap tambahan. Abhinavagupta (abad ke-10-11), seorang ahli falsafah yang termasyhur, telah menulis sebuah ulasan mengenai resensi ini yang dipanggil "Gitartha-Samgraha". Cendekiawan-cendekiawan purba dan zaman pertengahan (seperti Vedanta Desika dalam Tatparya-Chandrika) kelihatan sedar akan rangkap tambahan ini tetapi mengutamakan 700 rangkap yang popular. Antara orang-orang bijaksana dan ahli-ahli falsafah yang terutama yang memperoleh ilham daripada Bhagavad Gita ialah Sri Chaitanya Mahaprabhu yang memulakan nyanyian mantera "Hare Krishna" di khalayak ramai.