Pengiktirafan diplomatik dalam undang-undang antarabangsa ialah akta politik unilateral dengan akibat undang-undang domestik dan antarabangsa di mana suatu negara mengakui tindakan atau status negara atau kerajaan lain yang mengawal negara (mungkin juga negara yang diiktiraf). Pengiktirafan boleh diiktiraf semula sama ada de facto atau de jure. Pengiktirafan boleh menjadi perisytiharan untuk itu dengan mengiktiraf kerajaan, atau tindakan pengiktirafan seperti memasuki suatu perjanjian dengan negara lain. Pengundian oleh negara di Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu yang memihak keanggotaan negara lain adalah pengiktirafan tersirat negara itu oleh negara yang begitu mengundi, kerana hanya negara yang boleh menjadi anggota PBB.[1]Pengiktirafan tindakan tertentu sesuatu negara tidak biasanya mempengaruhi pengiktirafan kerajaan itu sendiri. Sebagai contoh, penolakan antarabangsa terhadap pendudukan wilayah tertentu oleh negara yang diiktiraf tidak menyiratkan tidak mengiktiraf negara itu sendiri, atau penolakan terhadap perubahan kerajaan dengan cara yang menyalahi undang-undang.[2][3]