Pandangan sungai dari pelabuhan di Sarawak, Borneo, oleh Edward Inglefield, mungkin ketika brliau seorang leftenan di HMS Samarang sekitar 1843

Diketahui bahawa adanya penduduk yang tinggal di sekitar mulut barat Gua Niah (terletak 110 kilometer di barat daya Miri) 40,000 tahun yang lalu.[23][24] Tengkorak manusia moden yang terdapat berhampiran Gua Niah adalah manusia tertua yang masih terdapat di Malaysia dan tengkorak manusia moden yang tertua dari Asia Tenggara.[23][24][25][26] Seramik Cina yang berasal dari dinasti Tang dan Song (8 hingga 13 abad Masihi, masing-masing) ditemui di Santubong (berhampiran Kuching) yang menandakan kepentingannya sebagai pelabuhan.[27]

Empayar Brunei ditubuhkan di kawasan pesisir Sarawak pada pertengahan abad ke-15,[28] dan kawasan Kuching dikenali oleh kartografer Portugis semasa abad ke-16 sebagai Cerava, salah satu daripada lima pelabuhan besar Borneo.[29][30] Menjelang abad ke-19, Empayar Brunei semakin menurun, mengekalkan pegangan kecil di sepanjang kawasan pantai di Sarawak yang dikawal oleh pemimpin Melayu separuh bebas. Jauh dari pantai, perang wilayah berlaku antara Iban dan persekutuan Kenyah-Kayan.[31]

Penemuan bijih antimoni di rantau Kuching yang membawa Pangeran Indera Mahkota, wakil Sultan Brunei, untuk meningkatkan pembangunan di wilayah antara 1824 dan 1830. Peningkatan pengeluaran antimoni di rantau ini menyebabkan Kesultanan Brunei menuntut cukai yang lebih tinggi, yang akhirnya Membawa kepada pergolakan awam.[32] Pada tahun 1839, Sultan Omar Ali Saifuddin II (1827-1852) menugaskan pamannya, Pengiran Muda Hashim untuk memulihkan ketertiban, tetapi ketidakupayaan Pengiran Muda Hashim untuk melakukan itu menyebabkan beliau meminta bantuan pelaut British, James Brooke. Kejayaan Brooke dalam menghancurkan pemberontakan itu dihadiahi dengan antimoni, harta dan gabenor Sarawak, yang pada masa itu hanya terdiri daripada kawasan kecil yang berpusat di Kuching.[33][34]

James Brooke, Raja Putih pertamaBarque bernama Rajah of Sarawak, sebagai penghormatan kepada James Brooke, yang beroperasi di antara Swansea di UK, Australia, dan Hindia Timur dari akhir 1840-an.

Keluarga Brooke, yang kemudiannya dipanggil Raja Putih, mula memperluaskan wilayah yang telah diserahkan kepada mereka.[35] Dengan perluasan ini ada perlunya tadbir urus yang cekap dan dengan itu, bermula pada tahun 1841, Sarawak dipisahkan menjadi bahagian pentadbirannya yang pertama[36] dengan mata wang sendiri iaitu dolar Sarawak mula beredar pada tahun 1858.[37] Pada tahun 1912, Sarawak terbahagi kepada lima bahagian. masing-masing diketuai oleh seorang Residen.[36]

Keluarga Brooke pada dasarnya mengamalkan bentuk kerajaan paternalistik dengan birokrasi yang minimum, tetapi digesa untuk menubuhkan beberapa bentuk rangka kerja undang-undang. Memandangkan mereka tidak mengetahui adat istiadat tempatan, kerajaan Brooke menubuhkan Majlis Penasihat Tertinggi yang kebanyakannya terdiri daripada ketua-ketua Melayu untuk memberi bimbingan. Majlis ini adalah dewan perundangan tertua di Malaysia, dengan mesyuarat Majlis Agung pertama yang berlangsung di Bintulu pada tahun 1867.[38] Pada tahun 1928, Pesuruhjaya Kehakiman, Thomas Stirling Boyd, dilantik sebagai hakim terlatih yang pertama. Sistem yang sama yang berkaitan dengan perkara-perkara mengenai pelbagai masyarakat Cina juga dibentuk.[39]

Ahli-ahli masyarakat tempatan digalakkan oleh rejim Brooke untuk menumpukan perhatian kepada fungsi-fungsi tertentu di dalam wilayah: orang-orang Iban dan orang-orang Dayak lain diupah sebagai militia manakala orang Melayu terutama pentadbir. Kaum Cina, baik tempatan dan imigran, kebanyakannya bekerja di ladang,[40] lombong dan sebagai birokrat.[39] Usaha memperluaskan perdagangan membawa kepada pembentukan Borneo Company Limited pada tahun 1856. Syarikat itu sehingga kini masih terlibat dalam pelbagai perniagaan di Sarawak termasuk perdagangan, perbankan, pertanian, penerokaan mineral, dan pembangunan.[41]

Perkembangan wilayah Kerajaan Sarawak dari tahun 1841 hingga 1905 memainkan peranan penting untuk sempadan zaman sekarang di Sarawak.

Antara tahun 1853 dan 1862, terdapat beberapa pemberontakan terhadap kerajaan Brooke tetapi semua berjaya ditampung dengan bantuan suku-suku tempatan.[39] Untuk mencegah pemberontakan masa depan, serangkaian kubu dibina untuk melindungi Kuching, termasuk Fort Margherita, yang siap pada tahun 1871. Pada masa itu kawalan Brooke terhadap Sarawak adalah seperti pertahanan yang tidak perlu.[42]

Charles Anthoni Brooke menggantikan bapa saudaranya pada tahun 1868 sebagai Raja Putih seterusnya. Di bawah pemerintahannya, Sarawak memperoleh Limbang dan lembah Baram dan Trusan daripada Sultan Brunei, kemudian menjadi tanah naungan pada 1888 dengan Britain mengendalikan hal ehwal luar negeri tetapi kerajaan Brooke mengekalkan kuasa pentadbiran.[43] Di dalam negeri, Brooke menubuhkan Muzium Sarawak, muzium tertua di Borneo, pada tahun 1891,[42][44] dan menegakkan keamanan di Marudi dengan mengakhiri perang antara suku di sana. Pembangunan ekonomi diteruskan, dengan usaha menggali minyak dari tahun 1910 dan pembukaan Brooke Dockyard dua tahun kemudian. Anthony Brooke, yang menjadi Rajah Muda pada tahun 1939, dilahirkan pada tahun 1912.[45]

Peta penjajahan Borneo pada tahun 1943 yang disediakan oleh Jepun semasa Perang Dunia II, dengan label yang ditulis dalam aksara Jepun.Ramai orang penduduk asli Sarawak menderu jalan Kuching untuk menyaksikan ketibaan Pasukan Imperial Australia (AIF) pada 12 September 1945.

Perayaan 100 tahun Brooke di Sarawak diadakan pada tahun 1941. Sempena itu, satu perlembagaan baru diperkenalkan untuk menghadkan kuasa Rajah dan memberi rakyat Sarawak peranan yang lebih besar dalam kerajaan. Walau bagaimanapun, perlembagaan ini tidak pernah dilaksanakan sepenuhnya kerana pendudukan Jepun.[46][39][nota 1] Pada tahun yang sama, pasukan British menarik balik angkatan udara dan lautnya yang mempertahankan Sarawak ke Singapura. Dengan keadaan Sarawak yang ketika ini tidak dikawal ketat, rejim Brooke mengamalkan dasar "bumi hangus" di mana pemasangan minyak di Miri akan dimusnahkan dan lapangan terbang Kuching diadakan selama mungkin sebelum dimusnahkan. Walau bagaimanapun, satu pasukan pencerobohan Jepun yang diketuai oleh Kiyotake Kawaguchi mendarat di Miri pada 16 Disember 1941 dan menakluki Kuching pada 24 Disember 1941, dengan tentera darat British berundur ke Singkawang di kejiranan Belanda Borneo. Selepas sepuluh minggu bertarung di sana, pasukan bersekutu menyerah pada 1 April 1942.[47] Charles Vyner Brooke, Rajah terakhir Sarawak, menuju ke Sydney, Australia, sementara para pegawainya ditangkap oleh orang Jepun dan diasingkan di kem Batu Lintang.[48]

Sarawak tetap menjadi sebahagian daripada Empayar Jepun selama tiga tahun dan lapan bulan. Pada masa ini ia dibahagikan kepada tiga wilayah - Kuching-shu, Sibu-shu, dan Miri-shu - masing-masing di bawah Gabenor masing-masing. Orang Jepun memelihara struktur pentadbiran Brooke dan melantik orang Jepun ke jawatan penting kerajaan.[49] Angkatan Berikat kemudian menjalankan Operasi Semut untuk mensabotaj operasi Jepun di Sarawak. Semasa pertempuran Borneo Utara, pasukan Australia mendarat di kawasan Lutong-Miri pada 20 Jun 1945 dan menembusi sejauh Marudi dan Limbang sebelum menghentikan operasi mereka di Sarawak.[50] Selepas Penyerahan kalah Jepun, orang Jepun menyerah diri kepada pasukan Australia di Labuan pada 10 September 1945.[51][52] Sarawak segera ditempatkan di bawah Pentadbiran Tentera British dan dikendalikan oleh Pasukan Imperial Australia (AIF) sehingga April 1946.[53][54]

Peta dunia yang besar mewakili kawasan yang diduduki Jepun di Asia, yang ditubuhkan di jalan utama ibu kota Sarawak.

Kekurangan sumber untuk membina semula Sarawak selepas perang, Charles Vyner Brooke memutuskan untuk menyerah Sarawak sebagai Jajahan Mahkota British dan Rang Undang-Undang Sidang ditubuhkan di Majlis Negeri (kini Dewan Undangan Negeri Sarawak), yang dibahaskan selama tiga hari. Rang undang-undang itu disahkan pada 17 Mei 1946 dengan majoriti sempit (19 berbanding 16 undi). Ini menyebabkan beratus-ratus penjawat awam Melayu meletak jawatan sebagai protes, mencetuskan gerakan anti-pengasingan dan pembunuhan gabenor penjajah kedua Sarawak Sir Duncan Stewart.[55] Walaupun rintangan, Sarawak menjadi jajahan British pada 1 Julai 1946.[13] Anthony Brooke menentang penyerahan Sarawak kepada Mahkota British,[56] yang mana beliau diusir dari Sarawak oleh kerajaan kolonial.[39][nota 2] Beliau hanya dibenarkan kembali 17 tahun kemudian setelah Sarawak menjadi sebahagian daripada Malaysia.[57] Pada tahun 1950, semua pergerakan anti-pengasingan di Sarawak berhenti selepas ditumpaskan oleh kerajaan penjajah.[31]

Tan Sri Datuk Amar Stephen Kalong Ningkan mengisytiharkan pembentukan Persekutuan Malaysia pada 16 September 1963

Pada 27 Mei 1961, Tunku Abdul Rahman, perdana menteri Persekutuan Tanah Melayu, mengumumkan rancangan untuk membentuk persekutuan yang lebih besar bersama-sama dengan Singapura, Sarawak, Sabah dan Brunei, yang akan dipanggil Malaysia. Pada 17 Januari 1962, Suruhanjaya Cobbold ditubuhkan untuk mengukur sokongan Sarawak dan Sabah untuk rancangan itu; Suruhanjaya melaporkan 80 peratus sokongan untuk persekutuan.[58][59] Pada 23 Oktober 1962, lima parti politik di Sarawak membentuk satu barisan bersatu yang menyokong pembentukan Malaysia.[60] Sarawak secara rasmi diberikan kerajaan sendiri pada 22 Julai 1963,[13][14] dan menjadi persekutuan dengan Malaya, Borneo Utara (sekarang Sabah), dan Singapura untuk membentuk persekutuan Malaysia pada 16 September 1963.[61][62]

Kerajaan Filipina dan Indonesia menentang pertubuhan persekutuan, seperti juga Parti Rakyat Brunei dan kumpulan komunis yang berpangkalan di Sarawak, dan pada tahun 1962, berlaku pula Pemberontakan Brunei.[63] Presiden Indonesia Sukarno bertindak balas dengan menggerakkan sukarelawan bersenjata dan, kemudian, angkatan tentera ke Sarawak.[64][65] Ribuan anggota komunis Sarawak pergi ke Borneo, Indonesia Borneo, dan menjalani latihan dengan Parti Komunis Indonesia. Pertunangan yang paling penting dalam konfrontasi itu bertempur di Plaman Mapu pada April 1965. Kekalahan di Plaman Mapu akhirnya mengakibatkan jatuhnya Sukarno dan ia digantikan oleh Suharto sebagai presiden Indonesia.[66] Rundingan dimulakan semula antara Malaysia dan Indonesia dan membawa kepada berakhirnya konfrontasi pada 11 Ogos 1966.[67][nota 3]

Sejumlah kumpulan komunis wujud di Sarawak, yang pertama di mana, Liga Pemuda Demokrat Cina Luar Negara Sarawak, dibentuk pada tahun 1951.[31][nota 4] Satu lagi kumpulan, Parti Komunis Kalimantan Utara (NKCP) (juga dikenali sebagai Organisasi Komunis Klandestin (CCO) oleh sumber kerajaan) secara rasmi ditubuhkan pada tahun 1970.[68] Weng Min Chyuan dan Bong Kee Chok adalah dua pemimpin komunis yang lebih terkenal yang terlibat dalam pemberontakan itu. Ketika suasana politik berubah, semakin berkembang semakin sulit bagi komunis untuk beroperasi. Ini membawa kepada perbincangan pembukaan Bong dengan ketua menteri Abdul Rahman Ya'kub pada tahun 1973 dan akhirnya menandatangani perjanjian dengan kerajaan. Weng yang berpindah ke China pada pertengahan 1960-an tetapi tetap mengekalkan kawalan ke atas CCO, menolak perjuangan bersenjata yang berterusan terhadap kerajaan walaupun perjanjian ini. Konflik itu berterusan kebanyakannya di rantau Sungai Rajang tetapi akhirnya berakhir apabila, pada 17 Oktober 1990, NKCP menandatangani perjanjian damai dengan kerajaan Sarawak.[69][70]

Garis Masa Penyerahan Sarawak Kepada James Brooke

Tahun	Peristiwa
1836	Kebangkitan menentang pemerintahan wakil Kesultanan Brunei di Sarawak
1840	Pangeran Raja Muda Hashim Meminta Bantuan James Brooke untuk menamatkan penentangan di Sarawak
1841	Pangeran Raja Muda Hashim melantik James Brooke sebagai Gabenor dan Raja Sarawak
1842	Sultan Brunei mengiktiraf perjanjian antara Pangeran Raja Muda Hashim dan James Brooke
1846	Sultan Brunei mengiktiraf James Brooke sebagai Raja Sarawak yang merdeka