Perkataan seramik diambil daripada perkataan bahasa Inggeris ceramic yang berasal daripada bahasa Yunani, dan secara harfiahnya merujuk kepada semua bentuk tanah liat. Bagaimanapun, penggunaan istilah moden meluaskan penggunaannya untuk merangkumi bahan bukan logam bukan organik. Sehingga tahun 1950-an, bahan yang paling penting ialah tanah liat tradisional, yang dijadikan barangan tembikar, batu bata, jubin, dan seumpamanya, bersama-sama dengan simen dan kaca. Kraf tradisional dijelaskan dalam rencana tembikar.Secara sejarah, barangan seramik adalah keras, poros, dan mudah pecah. Kajian mengenai seramik sebahagian besarnya bertujuan untuk mengurangkan masalah tersebut, dan meningkatkan keratin seramik.