Televisyen definisi tinggi (Bahasa Inggeris: high-definition television, HDTV) ialah sejenis sistem penyiaran televisyen yang bercirikan peleraian yang jauh lebih tinggi berbanding format-format biasa (NTSC, SECAM, PAL). Walaupun adanya format-format HDTV analog awal yang pernah dipancarkan di Eropah dan Jepun, HDTV biasanya dipancarkan secara digital, kerana penyiaran televisyen digital (DTV) memerlukan lebar jalur yang kurang jika menggunakan mampatan video secukupnya. Teknologi HDTV julung kali diperkenalkan di Amerika Syarikat pada 1990-an oleh sekumpulan syarikat elektrik bergelar Perikatan Besar HDTV Digital.[1][2]