Perkataan Bahasa Inggeris moden iaitu "bodoh (stupid)" mempunyai pelbagai aplikasi, daripada menjadi perlahan fikiran (ini menunjukkan kekurangan kecerdasan, penjagaan atau sebab), kebodohan perasaan atau sensasi (mati suri, tidak masuk akal, tidak sensitif), atau kurang minat atau titik (yang menyusahkan, menjengkelkan). Ia sama ada boleh membayangkan kekurangan kongenital kapasiti untuk penaakulan, atau keadaan sementara kebingungan atau perlahan-fikiran.

Dalam Memahami kebodohan, James F. Welles mentakrifkan kebodohan cara ini: "Istilah ini boleh digunakan untuk menetapkan mentaliti yang dianggap dimaklumkan, sengaja dan maladaptif." Welles membezakan kebodohan dari kejahilan; seseorang itu perlu tahu mereka bertindak demi kepentingan mereka sendiri yang paling teruk. Kedua, ia mesti menjadi pilihan, bukan satu tindakan terpaksa atau kemalangan. Akhir sekali, ia memerlukan aktiviti yang menjadi maladaptif, kerana ia adalah demi kepentingan terburuk pelakon, dan dilakukan secara khusus untuk mencegah adaptasi kepada data baru atau keadaan yang sedia ada."[7]