Kemarahan ialah suatu gerak balas emosi yang berkaitan dengan pentafsiran psikologi diri tentang keadaan apabila diancam. Kerap keadaan ini ditunjukkan apabila sempadan asasi diri dilanggar. Sesetengah mempunyai kecenderungan terpelajar untuk bertindak balas terhadap kemarahan melalui pembalasan. Kemarahan boleh dipergunakan untuk menetapkan sempadan atau melepasi keadaan berbahaya. Sheila Videbeck memerihalkan kemarahan sebagai suatu emosi normal yang melibatkan suatu gerak balas tidak selesa kuat dan beremosi terhadap provokasi yang diamati.[1] Raymond Novaco dari UC Irvine, yang sejak 1975 telah suatu pletora sastera tentang subjek berkenaan, menstratakan kemarahan kepada tiga modaliti: kognitif (penilaian), somatik-afektif (ketegangan dan agitasi), dan ketingkahlakuan (perunduran dan penentangan).[2] William DeFoore, seorang pengarang pengurusan kemarahan, memerihalkan kemarahan sebagai periuk tekanan: kita hanya boleh menggunakan tekanan melawan kemarahan kita selama suatu tempoh masa tertentu sehingga ia meletup.[3]