Penaakulan penculikan (juga dipanggil penculikan,[1] inferens penculikan,[1] atau retroduksi[2]) ialah satu bentuk inferens logik yang dirumuskan dan dimajukan oleh ahli falsafah Amerika Charles Sanders Peirce bermula pada pertiga terakhir abad ke-19. Ia bermula dengan pemerhatian atau set pemerhatian dan kemudian mencari kesimpulan yang paling mudah dan berkemungkinan besar daripada pemerhatian. Proses ini, tidak seperti penaakulan deduktif, menghasilkan kesimpulan yang munasabah tetapi tidak mengesahkannya secara positif. Kesimpulan yang menculik adalah layak sebagai mempunyai sisa ketidakpastian atau keraguan, yang dinyatakan dalam istilah berundur seperti "terdapat terbaik" atau "kemungkinan besar". Seseorang boleh memahami penaakulan abduktif sebagai inferens kepada penjelasan terbaik,[3] walaupun tidak semua penggunaan istilah penculikan dan inferens kepada penjelasan terbaik adalah setara.[4][5]Pada 1990-an, apabila kuasa pengkomputeran berkembang, bidang undang-undang,[6] sains komputer, dan penyelidikan kecerdasan buatan [7] mendorong minat baharu dalam subjek penculikan.[8] Sistem pakar diagnostik kerap menggunakan penculikan. [9]