Pengurusan risiko adalah mengenal pasti, menilai, dan mengatur kepentingan risiko (ditakrifkan dalam ISO 31000 sebagai kesan ketidak tentuan pada matlamat, samaada positif atau negatif) diikuti oleh penggunaan sumber secara teratur dan ekonomi bagi mengurangkan, memantau dan mengawal kemungkinan dan/ kesan peristiwa tidak diingini [1] atau bagi memaksimakan penzahiran peluang. Risiko boleh datang dari ketidak tentuan dalam pasaran kewangan, kegagalan projek (pada sebarang fasa reka bentuk, pembangunan, penghasilan, atau pengekalan kitaran hayat), liabiliti perundangan, risiko kredit, kemalangan, takdir (“kejadian alam dan malapetaka”) termasuk juga serangan sengaja dari musuh, atau peristiwa yang tidak pasti atau punca tidak dijangka. Beberapa teknik piwaian pengurusan risiko telah dibangunkan termasuk Institute Pengurusan Projek, Institute Kebangsaan Piwaian dan Teknologi,persatuan aktuari, dan piwaian ISO.[2][3] Kaedah, takrifan dan matlamat jauh berbeza menurut samaada kaedah pengurusan risiko adalah dalam konteks pengurusan projek, keselamatan, analisa risiko kejuruteraan, proses industri, portfolio kewangan, penilaian aktuari, atau keselamatan dan kesihatan awam.Strategi bagi menguruskan risiko biasanya termasuk memindahkan risiko tersebut pada pihak lain, mengelak risiko, mengurangkan kesan negetif kemungkinan risiko, malah menerima sebahagian atau keseluruhan kemungkinan atau akibat sebenar sesuatu risiko tertentu.Sesetengah aspek bagi kebanyakan piwaian pengurusan risiko telah mendapat kritikan sebagai tidak memiliki kebaikan boleh diukur pada risiko, samaada keyakinan pada anggaran dan keputusan kelihatannya semakin meningkat.[1]