Terapi imunoglobulin, juga dikenali sebagai imunoglobulin manusia biasa (NHIG), adalah penggunaan campuran antibodi (imunoglobulin) untuk merawat sejumlah keadaan kesihatan.[1] Keadaan ini termasuk imunodefisiensi utama, purpura trombositopenia idiopati, poliuropati demamelatif kronik, penyakit Kawasaki, kes-kes tertentu HIV/AIDS dan penyakit campak, sindrom Guillain-Barré, dan dalam jangkitan tertentu apabila imunoglobulin yang lebih spesifik tidak tersedia. Bergantung pada formulasi, ia boleh diberikan melalui suntikan ke dalam otot, urat, atau di bawah kulit.[2] Kesannya bertahan beberapa minggu.Kesan sampingan yang biasa termasuk kesakitan di tapak suntikan, sakit otot, dan tindak balas alergi. Kesan sampingan lain yang serius termasuk masalah buah pinggang, anafilaksis, bekuan darah, dan kerosakan sel darah merah Penggunaan tidak disyorkan kepada orang dengan beberapa jenis kekurangan IgA. Penggunaan kelihatan agak selamat semasa hamil. Imunoglobulin manusia diperbuat daripada plasma darah manusia. Ia mengandungi antibodi terhadap sejumlah besar virus.[3]Terapi imunoglobulin manusia yang pertama berlaku pada tahun 1930-an dan perumusan untuk suntikan ke dalam vena telah diluluskan untuk kegunaan perubatan di Amerika Syarikat pada tahun 1981.[4] Ia adalah dalam Senarai Ubat-Ubatan Penting Organisasi Pertubuhan Kesihatan Sedunia, ubat yang paling berkesan dan selamat yang diperlukan dalam sistem kesihatan.[5] Setiap rumusan produk agak berbeza. Di United Kingdom kos dos NHS antara 11.20 dan 1,200.00 pound bergantung kepada jenis dan jumlah. Beberapa rumusan imunoglobulin tertentu juga boleh didapati termasuk untuk hepatitis B, rabies, tetanus, jangkitan varicella, dan pendedahan darah Rh positif.