Bahasa sintesis ialah bahasa yang menggunakan proses fleksi atau lekatan untuk menandakan hubungan sintaksis dalam sesebuah ayat. Proses fleksi melibatkan penambahan morfem kepada akar kata dan memberikannya aspek nahu, manakala proses lekatan melibatkan penambahan dua atau lebih morfem kepada satu perkataan. Maklumat yang disampaikan oleh morfem boleh menandakan kategori perkataan tersebut dalam ayat, seperti jika perkataan tersebut adalah subjek atau objek.[1] Pembentukan perkataan boleh mengikut terbitan atau hubungan.[2]Morfem terbitan dapat mengubah kategori sintaksis perkataan, tetapi morfem fleksi tidak. Dalam contoh berikut, faster kekal sebagai kata sifat apabila diimbuhkan dengan -er, sedangkan teacher bertukar daripada kata kerja kepada kata nama apabila ditambah akhiran. Justeru, contoh pertama ialah fleksi dan kedua ialah terbitan.Dalam bahasa-bahasa sintesis, bilangan morfem dalam satu perkataan biasanya lebih tinggi daripada bahasa-bahasa analisis. Bahasa-bahasa analisis mempunyai nisbah morfem-ke-perkataan yang lebih rendah dan lebih menggunakan kata bantu dan urutan kata. Empat anak jenis bahasa sintesis ialah bahasa lekatan, bahasa fleksi, bahasa polisintesis dan oligosynthetic languages.