Apabila Indochina berada di bawah pemerintahan Perancis, kerajaan penjajah itu mengawal sistem kewangan Indochinese melalui Indochinese Bank, yang juga bertindak sebagai bank perdagangan di Indochina Perancis. Selepas Revolusi Ogos pada tahun 1945, kerajaan Republik Demokratik Vietnam secara beransur-ansur cuba menggunakan sistem monetari yang bebas daripada Perancis. Pada 6 Mei 1951, presiden Ho Chí Minh menandatangani dekri 15 / SL mengenai penubuhan Bank Negara Vietnam (Ngân hàng Quốc gia Việt Nam). Pada 21 Januari 1960, gabenor bank menandatangani suatu peraturan bagi pihak perdana menteri untuk menamakan semula bank Bank Negara Vietnam (Ngân hàng Nhà nước Việt Nam).

Selepas kejatuhan Saigon, kedua-dua Vietnam bersatu tetapi hanya sehingga Julai 1976 menjadikan kedua-dua negara pentadbiran dan institusi bersatu. Pada bulan Julai 1976, Bank Negara Vietnam (bank pusat Republik Vietnam) telah digabungkan ke Bank Negara Vietnam.

Dalam era liberalisasi Doi moi, sistem perbankan Vietnam telah diperbaharui. Bank-bank baru diwujudkan, bermula dengan Bank Perindustrian dan Komersial Vietnam (VietinBank - kini bank ini tersenarai dalam antara bank terbesar) dan Bank Vietnam untuk Pertanian pada tahun 1988, dan peranan Bank Negara secara beransur-ansur berkurang disebabkan bank-bank pusat tersebut.[1] Pada tahun 1990, satu ordinan telah disusun semula bank negeri dan ditetapkan semula fungsinya sebagai: "bagi pihak Negara, menguruskan wang, kredit, dan operasi perbankan di seluruh negara untuk menstabilkan nilai wang, dan merupakan satu-satunya agensi yang mempunyai kuasa untuk mengedarkan mata wang Republik Sosialis Vietnam."[2] Walaupun Bank Negara terus memberi pinjaman kepada perusahaan milik negara pada tahun-tahun berikutnya, ia kini telah banyak digantikan oleh penghormatan oleh bank-bank milik negara lain dan oleh bank swasta.