Alam sekitar dan ekologi

Dune telah dipanggil "novel ekologi planetari pertama pada skala unggul."[13] Selepas penerbitan dari Silent Spring oleh Rachel Carson pada 1962, penulis sains fiksyen mula melayan subjek ini menurut sudut perubahan ekologi dan akibatnya. Dune membalas pada 1965 dengan huraian kompleksnya pada hidupan Arrakis, dari ulat pasir gergasi, fremen, mesti berkompromi dengan ekosistem yang dimana mereka tinggal, mengorbankan sesetengah dari keinginan mereka untuk planet berisi air bagi mengekalkan ulat pasir yang begitu penting kepada budaya mereka. Dune telah diikuti dalam penciptaannya dari ekologi kompleks dan unik oleh buku sains fiksyen lain seperti Pintu kepada Lautan (1986) dan Marikh Merah (1992).[13] Environmentalis telah menuding bahawa populariti Dune sebagai novel yang menggambarkan sebuah planet sebagai benda-hidup hampir-kompleks, dalam kombinasi dengan imej pertama bumi dari angkasa telah diterbitkan dalam tempoh masa sama, pergerakan persekitaran kuat dipengaruhi seperti penubuhan Hari Bumi antarabangsa.[14]

Kemerosotan empayar

Ilmiawan telah membandingkan pemaparan Dune dari kejatuhan empayar galaktik iaitu Kemerosotan dan Kejatuhan Empayar Rom oleh Edward Gibbon, diterbitkan pada 1776, iaitu berdebat bahawa rasuah dan perpecahan membawa kepada kejatuhan Rom kuno. Dalam "History and Historical Effect in Frank Herbert's Dune" (1992), Lorenzo DiTommaso menggariskan kesamaan antara dua karya dengan menekankan perlebihan ari Maharaja pada plant kediaman beliau iaitu Kaitain dan Baron Harkonnen dalam istananya. Maharaja hilang keberkesanannya sebagai pemerintah dari perlebihan perayaan dan kebesaran. Pendandan rambut dan pengiring yang dia bawa dengannya ke Arrakis malah dirujuk sebagai "parasit". baron Harkonnen sama sekali rosak, secara material dan secara seksual merosot. Kemerosotan dan Kejatuhan oleh Gibbon menyalahkan kejatuhan Rom pada aliran idea merosot dari negeri yang ditawan, pada pada perlebihan yang berikutnya. Gibbon mendakwa bahawa kemewahan ini melemahkan askar Rom dan membiarkannya terbuka pada serangan. Secara sama, pahlawan Sardaukar Maharaja adalah begitu sedikit tandingan kepada Fremen Dune disebabkan keyakinan keterlaluan dan keupayaan Fremen untuk korban-diri. Femen meletakkan komuniti sebelum diri mereka dalam setiap contoh, manakala dunia di luar tenggelam dalam kemewahan atas pihak yang lain.[15]

Rujukan Arab dan Islam

Sebilangan besar dari kata dalam bahawa orang Fremen dalam Dune telah diperoleh atau diambil terus dari bahasa Arab (cth erg, kata Arab untuk 'dune', juga digunakan secara kerap sepanjang novel tersebut). Bahasa Fremen juga ditatah dengan istilah Islam seperti, jihad, Mahdi, Syaitan, dan pengawal peribadi dari Fedaykin' Paul Muad'dib merupakan transliterasi dari Fedayin Arab.[16] Sebagai orang luar yang mengambil cara orang penguni-gurun dan kemudian membawa mereka dalam keupayaan ketenteraan, watak Paul Atreides' mengandungi kesamaan kepada T. E. Lawrence yang bersejarah.[17]

Isu jantina

Kathy Gower mengkritik Dune dalam buku Ibu Bukanlah Orang, mendebatkan bahawa meskipun buku tersebut telah dipuji untuk penggambarannya atas orang dalam dunia mistikal, wanita telah ditinggalkan. Dalam pandangannya, wanita dalam budaya Dune telah besarnya ditinggalkan kepada tugas tempatan, dan Bene Gesserit perempuan keagamaan kultus menyamai ilmu sihir tanggapan bertahun-lama. Wanita dalam agama ini telah ditakuti dan dibenci oleh lelaki. Mereka juga takkan gunakan kuasa mereka untuk menolong diri sendiri, hanya lelaki sekeliling mereka, dan keinginan terhebat mereka ialah membawa lelaki kepada agama mereka.[18] Pengarang sains fiksyen dan kritik sastera Samuel R. Delany telah meluahkan kesinggungan bahawa satu-satunya buku yang gambarkan homoseksual, sepertimana Baron Harkonnen sebagai pelaku seksual keji, adalah negatif.[19]

Pada hal lain pula, pendekatan anak lelaki Jessica kepada kuasa konsisten memerlukan didikannya dibawah Bene Gesserit yang diorientasi-perempuan, yang berfungsi sebagai kerajaan bayangan yang lama-berdominasi dibelakang semua rumah unggul dan perkahwinan atau pembahagian mereka. Tema pusat dari buku ini ialah perhungungan, pada anak lelaki Jessica, dari aspek perempuan dengan aspek lelakinya. Dalam ujian Bene Gesserit awal dalam buku ini, ianya ditunjukkan bahawa lelaki selalunya "tak perikemanusiaan' bahawa mereka secara tak rasionalnya meletakkan keinginan atas faedah-sendiri dan sebab. Ini memasukkan falsafah herbert bahawa manusia tidak dicipta samarata, manakala keadilan samarata dan peluan samarata adalah lebih tinggi dari kesamaan mental, fizikal, atau moral.[20] Margary Hourihan malah memanggil watak utama ibu, Jessica, "sejauhnya watak paling digemari dalam novel itu"[21] dan menuding bahawa semasa anak lelakinya mendekati kuasa yang membuatkan beliau hampir asing kepada pembaca, dia masih menjadi manusia. Sepanjang novel ini, dia bergelut untuk kekalkan kuasa dalam masyarakat didominasi lelaki, dan berupaya menolong anak lelakinya pada saat penting dalam kesedaran Paul untuk kuasa.[21]

Kewiraan

Saya tunjukkan anda bahawa sindrom superwira dan penyertaan anda sendiri secara dalamnya.

—Frank Herbert[22]

Sepanjang kebangkitan Paul kepada status supermanusia, beliau mengikuti garis plot lazim kepada ramai cerita yang menghuraikan kelahiran wira. Beliau mempunyai keadaan tanpa tuah yang dipaksa kepadanya. Selepas tempoh lama dari kesusahan dan pembuangan, dia berdepan dan menewaskan sumber kejahatan dalam kisanya.[23][24] As such, Dune is representative of a general trend beginning in 1960s American science fiction in that it features a character who attains godlike status through scientific means.[25] Akhirnya, Paul Atreides meningkat kepada tahap serba tahu yang membenarkan beliau untuk ambil-alih planet dan galaksi, dan menyebabkan Fremen Arrakis untuk menyembah beliau sebagai tuhan. Pengarang Frank Herbert berkata pada 1979, "Pengakhirannya dari trilogi Dune ialah: berhati-hati dengan wira. Lebih baik [untuk] bergantung kepada penghakiman anda sendiri, dan kesilapan anda sendiri."[26] Beliau menulis pada 1985, "Dune telah disasarkan pada seluruh idea dari ketua maksum sebabnya pandangan saya mengenai sejarah berkata bahawa kesilapan yang dibuat oleh pemimpin (atau dibuat pada nama pemimpin) telah diluaskan oleh bilangan yang mengikut tanpa soal."[27]

Juan A. Prieto-Pablos mengatakan Herbert mencapai tipologi baru dengan superkuasa Paul, membezakan antara wira Dune dari wira lebih awal seperti Superman, Gilbert Gosseyn oleh van Vogt dan firasat Henry Kuttner. Tidak seperti superwira sebelumnya yang memperoleh kuasa mereka secara tiba-tiba atau secara tak sengaja, Paul adalah keputusan dari "kemajuan peribadi yang perit dan perlahan." Dan tidak seperti superwira lain dari 1960an—yang merupakan pengecualian dikalangan orang biasa dalam dunia respektif mereka— watak Herbert menumbuhkan kuasa mereka melalui "aplikasi dari falsafah dan teknik mistikal." Untuk Herbert, orang biasa boleh mengembangkan kemahiran lawan yang luarbiasa (Fremen, pemedang Ginaz dan Sardaukar) atau kebolehan mental (Bene Gesserit, Mentat, Spacing Guild Navigators).[28]

Contoh lebih bagus bagi membandingkan kewiraan ialah watak DC Comics, Batman. Dalam pra-1960annya peringkat dan permulaan dalam 1980an, asal usul batman ialah lelaki dengan latarbelakang tragik yang mengambil jalan azam-sendiri atau kelemahan kelihatan-sendirinya. batman juga disokong dalam harga tinggi oleh populasi Bandar Gotham dalam cara mereka bergantung padanya dalam hampir seakan-keupayaan, kebanyakan seperti Fremen kepada Paul Atreides.

Zen

Awal dalam kerjaya akhbar beliau, Herbert memperkenalkan Zen oleh dua psikologis Jungian.[29] Sepanjang siri Dune dan umumnya dalam Dune, Herbert perkenalkan konsep dan bentuk yang dipinjam dari Buddhisme Zen.[30] Fremen ialah penganut Zensunni, dan banyak dari epigraf Herbert adalah dirohani-Zen.[31] Dalam "Dune Genesis" beliau menulis:

Apa yang khususnya memuaskan saya ialah tema penjalinan, perhubungan seakan fugue dari imej yang tepatnya memain semula cara Dune dibentuk. Seperti pada litograf Escher, saya melibatkan diri saya dengan tema penyemulaan semasa yang berputar kepada paradoks. Pusat paradoks berkenaan visi manusia dari masa. Apa pula pemberian Paul dari pandangan jauh obsesi Presbyterian? Untuk Oracle Delphic untuk laksanakan, ia mesti mengikat dirinya dalam sarang pradestinasi. Namun pradestinasi mengangkal kejutan dan, faktanya, mengsetkan alam semesta yang matematiknya tertutup dimana had selalu tak konsisten, selalu bertemu dengan ketidakboleh buktian. Seakan koan, pemecah minda Zen. Seakan Cretan Epimenides mengatakan "Semua Cretan adalah penipu."[20]