Falasi ialah penggunaan penaakulan yang tidak sah atau sebaliknya, atau "pergerakan salah,"[1] dalam pembinaan hujah,[2][3] yang mungkin kelihatan tampak lebih kuat daripada yang sebenarnya jika kesilapan itu tidak dikesan. Istilah ini adalah dalam tradisi intelektual Barat yang diperkenalkan dalam De Sophisticis Elenchis karya Aristoteles.[4]Sesetengah falasi dilakukan dengan sengaja untuk memanipulasi atau memujuk melalui penipuan. Ia mungkin juga dilakukan secara tidak sengaja akibat keterbatasan manusia seperti kecuaian, berat sebelah kognitif atau sosial dan kejahilan. Ini termasuk ketidaktahuan tentang piawaian penaakulan yang betul, tetapi juga kejahilan sifat berkaitan konteks. Sebagai contoh, keteguhan hujah undang-undang bergantung pada konteks di mana hujah dibuat.[5]Falasi biasanya dibahagikan kepada "formal" dan "tidak formal." Falasi formal ialah kecacatan dalam struktur hujah deduktif yang menjadikan hujah tidak sah, manakala kesalahan tidak formal berpunca daripada kesilapan dalam penaakulan selain daripada bentuk logik yang tidak betul.[6] Hujah yang mengandungi falasi tidak rasmi mungkin sah secara rasmi, tetapi masih berunsur falasi.[4]Kes khas ialah falasi matematik, bukti matematik yang disengajakan tidak sah, selalunya dengan ralat halus dan disembunyikan dengan suatu cara. Falasi matematik lazimnya direka dan dipamerkan untuk tujuan pendidikan, biasanya dalam bentuk bukti palsu tentang percanggahan yang jelas.