Nutasi planet berlaku kerana kesan graviti jasad lain menyebabkan kelajuan liukan paksinya berubah mengikut masa, supaya kelajuan tidak tetap. Ahli astronomi Inggeris James Bradley menemui nutasi paksi Bumi pada tahun 1728.

Bumi

Nutasi secara halus mengubah kecondongan paksi Bumi terhadap satah ekliptik, mengalihkan bulatan utama latitud yang ditakrifkan oleh kecondongan Bumi (bulatan tropika dan bulatan kutub).

Dalam kes Bumi, sumber utama daya pasang surut ialah Matahari dan Bulan, yang secara berterusan menukar lokasi relatif antara satu sama lain dan dengan itu menyebabkan nutasi dalam paksi Bumi. Komponen terbesar nutasi Bumi mempunyai tempoh 18.6 tahun, sama seperti pendahuluan nod orbit Bulan.[1] Walau bagaimanapun, terdapat istilah berkala penting lain yang mesti diambil kira bergantung pada ketepatan keputusan yang dikehendaki. Penerangan matematik (set persamaan) yang mewakili nutasi dipanggil  "teori pemakanan".  Dalam teori, parameter diselaraskan dalam kaedah yang lebih atau kurang ad hoc untuk mendapatkan kesesuaian terbaik dengan data. Dinamik jasad tegar mudah tidak memberikan teori terbaik; seseorang perlu mengambil kira ubah bentuk Bumi, termasuk ketakanjalan mantel dan perubahan dalam sempadan teras-mantel.[7]

Jangka tempoh utama nutasi adalah disebabkan oleh rosot kembali garis nod Bulan dan mempunyai tempoh yang sama iaitu 6798 hari (18.61 tahun). Ia mencapai tambah tolak 17″ dalam longitud dan 9.2″ dalam kecondongan.[8] Semua jangka tempoh lain adalah lebih kecil; terbesar yang seterusnya, dengan tempoh 183 hari (0.5 tahun), masing-masing mempunyai amplitud 1.3″ dan 0.6″. Tempoh semua jangka yang lebih besar daripada 0.0001″ (kira-kira setepat yang boleh diukur oleh teknologi yang ada) terletak antara 5.5 dan 6798 hari; atas sebab tertentu (seperti tempoh pasang surut laut) mereka nampaknya mengelakkan julat dari 34.8 hingga 91 hari, jadi ia adalah kebiasaan untuk membahagikan nutasi kepada tempoh jangka panjang dan jangka pendek. Tempoh jangka panjang dikira dan disebut dalam almanak, manakala pembetulan tambahan disebabkan tempoh jangka pendek biasanya diambil dari jadual. Mereka juga boleh dikira dari hari Julian mengikut metodologi IAU 2000B.[9]