Ulama sastera sosial Bakri Siregar menulis bahawa Effendi melakar anti-jajahan, dengan imej evokatif dalam Bebasari.[2] Ulama Belanda sastera Indonesia A. Teeuw menulis bahawa Effendi, sebagai penyair, telah "amat mengagumkan terutama kerana bahasanya yang tersendiri "[lower-alpha 2] dan usaha untuk memecahkan tradisi syair.[3] Bagaimanapun, Teeuw berpendapat bahawa Effendi tidak memainkan peranan besar dalam pembangunan seterusnya pada sastera Indonesia; beliau menemui Sanusi Pane sebagai penyair paling berpengaruh masa itu.[3]