Sepanjang peredaran zaman, satu kod telah beransur-ansur wujud yang menekankan hubungan antara negara. Walaupun semasa di ambang peperangan, envoi dikira sebagai terlindung daripada keganasan. Cubaan-cubaan pertama ke arah ini yang telah berevolusi menjadi undang-undang antarabangsa pada hari ini berasal daripada era Renaissance di Eropah. Pada era Zaman Pertengahan, ia dianggap menjadi tanggungjawab Gereja untuk menjadi orang tengah dalam satu pertikaian pada peringkat antarabangsa. Semasa Majlis Constance, satu pemikir agama, peguam dan diplomat terkenal, Pawel Wlodkowic, yang merupakan rektor di Universiti Jagiellonia di bandar Krakow negara Poland mengemukakan teori bahawa semua, temasuk negara-negara bukan Kristian, mempunyai hak memerintah di dalam kawasan pentadbiran mereka sendiri dan hidup secara aman dan harmoni di atas tanah mereka.

Pada permulaan abad ke-17, beberapa perkara am boleh didapati daripada situasi politik:

1. Negara-negara bebas dan memerintah sendiri wujud.
2. Hampir kesemuanya diperintah raja.
3. Triti Wesphalia dikatakan menjadi dalang di sebalik penularan konsep sesebuah negara moden negara bangsa dengan meletakkan negara sebagai berdaulat dan tidak bertanggungjawab terhadap sesiapa di dalam sempadan sendiri.
4. Topik-topik perperangan seringkali berkait dengan perluasan tanah jajahan, kekayaan dan hak perdagangan.

Sesetengah orang menggariskan bahawa undang-undang antarabangsa berevolusi untuk menyentuh mengenai negara-negara baru yang bebas daripada pengaruh Paus dan Gereja Katolik dan keadaan ini membawa keperluan kod-kod baru kelakuan antara negara di Eropah.

Mubaligh Kristian berbangsa Perancis, Emeric Cruce (1590-1648) mecadangankan mengadakan wakil-wakil daripada kesemua negara berkumpul di satu tempat untuk mengadakan perbincangan tentang konflik-konflik antara mereka untuk mengelakkan perperangan dan mewujudkan lebih keamanan. Beliau menulis tentang idea ini dalam bukunya Cyneas Baru (1623) dan memilih Venice sebagai bandar tempat pertemuan tersebut. Beliau juga mencadangkan bahawa Paus megetuai perjumpaan itu dan ini ditolak oleh negara-negara Protestan kerana berlakunya Perang Tigapuluh Tahun pada masa yang sama. Cadangan beliau ini melibatkan penghampusan ketenteraan dan ini tidak dipandang secara berat oleh mana-mana pihak. Meskipun begini, beliau tetap diberikan tempat dalam sejarah kerana membuat ramalan bahawa hubungan antarabangsa merupakan suatu keperluan dalam menyelesaikan pertikaian.

Negarawan-negarawan yang wujud pada ketika itu mempercayai bahawa tiada negara yang boleh mengelakkan daripada berlaku perperangan dan semua haruslah bersiap-sedia menghadapi keadaan tersebut. Ketua Menteri Raja Henry VII, Maximilien de Bethune mencadangkan satu perikatan antara negara-negara Eropah untuk perbincangan penyelesaian masalah antara negara dan melakukan perang bersama ke atas Kerajaan Uthmaniyyah Islam di Turki. Beliau memanggi rancangan ini sebagai Rancangan Besar (Grand Design) akan tetapi ia tidak pernah dilaksanakan.

Selepas Perang Dunia I, negara-negara di dunia membuat keputusan bergabung membentuk badan antarabangsa. Presiden Amerika Syarikat Woodrow Wilson mencadangkan idea Liga Bangsa-Bangsa akan tetapi selepas ia dibentuk Amerika Syarikat tidak pula menyertainya.

Liga Bangsa-Bangsa lenyap selepas Perang Dunia II meletus. Pada masa yang sama, badan antarabangsa Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu sedang ditubuhkan. Pada tarikh 1 Januari 1942, Presiden Amerika Syarikat Franklin D. Roosevelt mengistiharkan "Deklarasi oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu" mewakili 26 negara yang meyatakan kesediaan mereka menentang kuasa-kuasa Paksi. Sebelum perang itu berakhir, wakil-wakil 50 negara bermesyuarat di bandar San Francisco untuk menulis piagam bagi badan antarabangsa untuk menggantikan Liga Bangsa-Bangsa. Pada tarikh 24hb Oktober 1945, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu menjadi kenyataan dengan harapan untuk menghilangkan peperangan dan mewujudkan keamanan buat selama-lamanya.

Prinsip-prinsip pelayaran India menjadi sumber peraturan-peraturan navigasi di lautan dan perdagangan serantau.

Sistem bandar-negara yang diamalkan bangsa Greek kuno amat dekat konsepnya kepada sistem negara nation-state yang diamalkan di zaman moden. Liga Aetolia dan Liga Achaea 3 tahun S.M. mewakili cara-cara awal untuk mewujudkan kerjasama di peringkat antarabangsa dan memudahkan kewujudan sistem perbicaraan sebagai cara menyelesaikan pertikaian.