Christine dilahirkan di Kuala Tungkal, Jambi pada sambutan Hari Krismas 25 Disember 1956, tetapi dibesarkan di Yogyakarta. Beliau dibesarkan daripada keturunan campuran, dengan saudara-mara beliau datang dari Padang, Aceh, Banten, Pekalongan, Madiun, dan Timur Tengah; ini menyebabkan beliau mempersoalkan identiti beliau sebagai kanak-kanak dan remaja.[1] Walaupun dibesarkan sebagai umat Islam yang taat, ibu bapanya menamakannya sebagai Christine dan Natalia kerana beliau dilahirkan pada Hari Krismas.[2]

Pada mulanya, Christine tidak berminat untuk menjadi seorang pelakon, tetapi berminat untuk menjadi arkitek atau pakar psikologi. Walau bagaimanapun, beliau telah diambil berlakon dalam filem arahan mendiang Teguh Karya, Cinta Pertama (1973) selepas melihat gambar peragaan dalam majalah; walaupun hanya model untuk membantu rakannya dan tidak mahu berlakon, beliau tidak dapat menolak permintaan Teguh kerana takut menjadi kurang sopan kepada orang seperti "hangat dan mesra". Beliau kemudiannya menyifatkan Teguh sebagai mempunyai "terjejas berikutan, perlahan-lahan, perlahan-lahan, seperti nelayan," dan dianggap meninggalkan lakonan selepas mengakhiri penggambaran. Persembahan beliau dalam Cinta Pertama memperoleh beliau Anugerah Citra untuk Pelakon Wanita Terbaik, yang meyakinkan beliau untuk terus berlakon.[1] Karya kemudian memberitahu beliau bahawa beliau telah berjuang dengan penerbit ke atas pemutus beliau; penerbit melahirkan kebimbangan bahawa Hakim adalah "terlalu nipis dan tidak mempunyai dada," yang Teguh menjawab "kita menjual filem atau kita menjual buah dada?"[3]

Pada tahun berikutnya, Christine membintangi satu lagi filem diarahkan oleh Teguh, Kawin Lari. Pengalaman ini memberikan beliau pemahaman berlakon yang lebih baik, menyebabkan beliau "melihat kehidupan dari perspektif yang berbeza dalam mengkaji watak [beliau]." Ia diikuti oleh peranan dalam Sesuatu Yang Indah (1976), yang diarahkan oleh Wim Umboh. Sesuatu Yang Indah adalah filem pertama di mana Christine menggunakan suara beliau sendiri; suara beliau telah diambilalih oleh Titi Qadarsih dalam filem-filem sebelumnya; suara Christine sendiri telah dianggap "terlalu berat."[3] Pada tahun berikutnya (1977), beliau membintangi Badai Pasti Berlalu, yang terdapat pada poster dan sampul album runut bunyi, Christine melakonkan watak sebagai Siska.[4]

Christine menyampaikan 14 filem Indonesia di Festival Nantes Tiga Benua pada November 1983; beliau telah berlakon dalam separuh daripada mereka. Dua tahun kemudian beliau menjadi pemerhati di Pesta Filem Cannes, menarik hubungan kerja dengan Pierre Risient, yang kemudiannya membantu beliau dalam membawa filem-filem beliau ke Cannes.[2]

Salah satu daripadanya adalah filem 1988, Tjoet Nja' Dhien arahan Eros Djarot, di mana Christine telah diambil sebagai pemimpin gerila Aceh Cut Nyak Dhien. Ia memenangi anugerah Festival Filem Cannes 1989 untuk Filem Antarabangsa Terbaik,[5] yang ditayangkan di Le Semaine de Critique.[2] Hakim kemudiannya memegang peranan sebagai "penghormatan besar" dan "sangat mencabar"; beliau telah mengkreditkan peranan untuk menjawab soalan-soalan beliau pada pengenalannya.[1] Filem ini kemudian menjadi penyerahan Indonesia ke Anugerah Akademi ke-62 bagi Filem Bahasa Asing Terbaik.[6]

Christine menayangkan karya pertamanya sebagai penerbit, Daun di Atas Bantal semasa Un Certain Regard di Cannes sepuluh tahun kemudian.[2] Apabila menghasilkan filem itu, beliau memilih pengarah muda Garin Nugroho, yang dilihat sebagai sangat berbakat; beliau juga mengambil peranan utama. Semasa penerbitan, beliau membuat satu kesilapan yang memerlukan penggambaran semula semua rakaman. Dalam usaha untuk mengurangkan perbelanjaan, Christine telah menyelamatkan semua tin filem terdedah untuk menghantar ke makmal membangun sekaligus; makmal kemudian memberitahu beliau bahawa masalah teknikal dengan kamera telah diberikan semua itu tidak boleh digunakan dan bahawa masalah itu boleh dikesan lebih awal jika beliau hantar setiap boleh kerana ia telah difilemkan.[1]

Satu lagi penerbitan, Pasir Berbisik pada 2001, pergi lebih lancar. Filem ini yang mana Christine menerbitkan bersama dan memainkan peranan utama, telah ditayangkan di Festival Filem Asia Deauville.[2] Pada tahun berikutnya beliau telah dilantik sebagai juri Festival Filem Cannes, bersama-sama dengan Michelle Yeoh.[1] Pada tahun 2005 beliau menerima satu penghormatan khas semasa majlis perasmian Festival Filem Asia Deauville ke-7.[2]

Pada tahun 2003, Christine memulakan kerja dengan RCTI dan Metro TV untuk rancangan TV Untukmu Guru. Lima tahun kemudian, beliau telah dipilih sebagai duta muhibah sukarela Indonesia untuk UNESCO; Christine telah menggunakan kedudukan untuk menggalakkan pendidikan, menolak pembaharuan pendidikan di Indonesia, dan menggalakkan program bantuan bencana di Asia Tenggara.[7] Pada 2004, beliau bersama rakan senegaranya, Slamet Rahardjo, Alex Komang dan Dian Sastrowardoyo membintangi filem sejarah epik Malaysia Puteri Gunung Ledang arahan Saw Teong Hin lakonan M. Nasir dan Tiara Jacquelina.[8]

Pengalaman Hollywood pertama Christine datang pada tahun 2010, beliau melakonkan watak Wayan, penjual jamu Bali, bersama Julia Roberts dalam Eat Pray Love. Tiba di Bali tiga hari sebelum penggambaran, Christine mendapati dirinya bergegas untuk membaca skrip, muat, dan membebaskan dirinya dari rambut hijau beliau. Beliau bertemu dengan orang yang watak beliau adalah berdasarkan untuk menyediakan untuk peranannya.[1] Pada tahun yang sama, beliau menerima Anugerah FIAPF untuk "pencapaian cemerlang" beliau; beliau membandingkan anugerah itu kepada Viagra, mengatakan bahawa ia "membuat [beliau] kuat untuk memuaskan hati [penonton]".[1]

Christine juga pembikin filem dokumentari. Beliau telah membuat satu dokumentari mengenai Tapak Warisan Dunia UNESCO Indonesia,[1] dan pada tahun 2011 menghasilkan dokumentari mengenai autisme untuk "mendidik orang ramai" yang dikeluarkan serentak dengan Hari Kesedaran Autisme Sedunia.[9] Sehingga Mei 2011, beliau menghasilkan dokumentari mengenai masyarakat Dayak Kalimantan. Beliau mempertimbangkan untuk membuat sebuah filem fiksyen berdasarkan budaya mereka.[10]