Harem Sultan Besar Turki, yang berada dalam seraglio Istana Topkapı, biasanya merumahkan beberapa ratus – pada sesetengah waktu lebih daripada seribu – wanita termasuk para isteri. Ia juga merumahkan ibu, anak perempuan dan saudari perempuan lain Sultan, dan juga sida-sida dan hamba perempuan untuk mengkhidmati wanita tersebut. Pada zaman-zaman kemudian, anak-anak lelaki Sultan juga tinggal di Harem sehingga mereka berusia enam belas thaun, apabila ia dianggap sesuai untuk mereka bermuncul di kawasan awam dan berpentadbiran istana. Harem Topkapı ialah, dalam sesetengah segi, hanyalah kawasan hidup bersendirian Sultan dan keluarga baginda di dalam kompleks istana.

Didakwakan bahawa harem wujud di Parsi di bawah Achaemenid dan wangsa-wangsa Iran kemudiannya (Sassanid Chosroes II dilaporkan mempunyai sebuah harem 3,000 isteri, dan juga 12,000 watak tidak dilaporkan dalam sejarah Iran, terutamanya sewaktu Revolusi Berpelembagaan Iran. Walau bagaimanapun, dakwaan ini ditikaikan oleh sesetengah sejarawan Parsi.[1]

Harem juga terjemahan bahasa Inggeris bagi istilah bahasa Cina hougong, 後宮—secara harfiah bermakna "bahagian belakang istana." Hougong ialah istana besar untuk permaisuri-permaisuri, gundik-gundik, pengiring wanita dan sida-sida maharaja Cina. Para wanita yang tinggal dalam hougong maharaja kadangkala dibilangkan dalam beribuan.

Sesetengah orang Islam [perlu rujukan] menegaskan bahawa Islam tidak pernah menetapkan kegunaan harem, dan ia muncul semula sebagai sebahagian kebudayaan Uthmaniyyah, sebagai institusi sebelum Islam dan juga Kristian (jelasnya dalam nama-nama lain).

Insititusi harem digunakan oleh sesetengah terpesona dalam bayangan Eropah[Penjelasan diperlukan], terutamanya sewaktu Zaman Romanticism (lihat pula Orientalisme), disebabkan penulisan-penulisan pengembara Richard Francis Burton. Banyak orang Barat membayangkan sebuah harem sebagai rumah pelacuran terdiri daripada banyak wanita yang penuh ghairah berbaring dengan badan-badan berminyak, dengan memuaskan lelaki yang berkuasa pada siapa mereka telah menyerahkan diri mereka. Kebanyakan ini dirakamkan dalam kesenian dari zaman itu, biasanya menggambarkan kumpulan-kumpulan wanita cantik membaring berdekatan spa dan kolam.

Tema berabad-abad lamanya dalam kebudayaan Barat ialah penggambaran wanita Eropah dibawa secara paksa ke dalam harem Oriental – bukti untuk contoh dalam opera Mozart Die Entführung aus dem Serail ("Pemelarian dari Seraglio") mengenai percubaan wira Belmonte untuk menyelamatkan kekasihnya Konstanze daripada seraglio/harem Pasha Selim.

Tema yang sama masih diulangkan pada beberapa buku novel bersejarah dan seram. Misalnya "Angélique dan Sultan", bahagian bersiri-siri terlaris Perancis oleh Sergeanne Golon, pada mana seorang wanita bangsawan abad ke-17 Perancis ditangkap oleh lanun, dijualkan kepada Raja Maghribi dan didudukkan di harem baginda, menikam raja dengan pisau belati apabila baginda cuba hendak mengadakan hubungan seks dengannya dan mementaskan sebuah kelarian yang bersandiwara dan maju.