Sumber sezaman utama tentang pertempuran ini ialah Surah Al-Ahzab (Surah 33) dalam al-Quran. Walaupun al-Quran tidak mengatakan kejadian-kejadian yang berlaku semasa Ahzab, kitab ini memerikan keadaan psikologi dan sosial penduduk Madinah serta pendekatan berlainan yang diambil oleh mereka terhadap konfrontasi yang berlaku.

Sumber terkuat yang dapat dipercayai tentang kejadian-kejadian dalam kehidupan Nabi Muhammad ialah al-Quran.[37] Dalam bentuk hakikinya, secara amnya al-Quran dianggap oleh para sarjana yang bukan beragama Islam sebagai merakam kata-kata Nabi Muhammad kerana kajian dan pencarian sarjana Barat untuk mendapatkan varian al-Quran tidak dapat ketemu banyak kelainan.[38]

Dari sudut pandangan pengkaji Barat, selepas al-Quran, sumber penting tentang kehidupan Nabi Muhammad ialah karya-karya pengarang abad ketiga dan keempat Hijrah.[39] Karya-karya ini termasuklah biografi tradisional Nabi Muhammad atau Sirah hasil penulis Muslim, dan Hadis (kata-kata yang disandarkan kepada Nabi Muhammad).[40] Sirah terawal yang masih kekal ialah sirah karya Ibn Ishaq, Sirah Rasulullah yang dikarang lebih kurang 120 ke 130 tahun selepas kewafatan Nabi Muhammad. Walaupun karya aslinya sudah hilang, cebisan-cebisan karangan asli terkandung dalam sirah-sirah resensi Ibn Hisham dan al-Tabari.[41] Satu lagi sumber awal ialah Al-Maghazi ("Kempen Perang") karya al-Waqidi (meninggal 823 M).[39]