Perlembagaan Australia ialah undang-undang tertinggi yang menentukan kerajaan Komanwel Australia beroperasi, termasuk hubungannya dengan Negeri-negeri dalam Australia. Ia terdiri daripada beberapa dokumen. Yang paling penting ialah Perlembagaan Komanwel Australia, yang disebut sebagai "Perlembagaan" dalam baki artikel ini. Perlembagaan telah diluluskan dalam satu siri referendum yang diadakan pada tahun 1898-1900 oleh orang-orang jajahan Australia dan draf yang diluluskan telah digubal sebagai seksyen Akta Perlembagaan Australia 1900 (Imp),[1] suatu Akta Parlimen United Kingdom.Akta Perlembagaan Komanwel Australia 1900 (Imp) menjadi undang-undang pada 9 Julai 1900, dan mula berkuatkuasa pada 1 Januari 1901. Walaupun Perlembagaan pada mulanya diberi kuasa undang-undang oleh suatu Akta Parlimen United Kingdom, Akta Australia 1986 menghapuskan kuasa parlimen United Kingdom untuk mengubah Perlembagaan seperti yang berkuatkuasa di Australia, dan Perlembagaan kini hanya boleh diubah sesuai dengan prosedur referendum yang ditetapkan dalam Seksyen 128.Sekeping undang-undang lain mempunyai kepentingan perlembagaan untuk Australia iaitu Statut Westminster, sebagaimana yang diterima pakai oleh Komanwel dalam Akta Pengangkatan Statut Westminster 1942, dan Akta Australia 1986, yang diluluskan dalam bentuk setara oleh Parlimen United Kingdom dan Parlimen Persekutuan Australia (menggunakan kuasa perundangan yang membolehkan akta diluluskan oleh Parlimen setiap negeri di Australia). Akta Pengangkatan Statut Westminster sering dianggap sebagai titik di mana Australia menjadi, de jure, sebuah negara merdeka, sedangkan Akta Australia telah memutuskan perkaitan perlembagaan yang terakhir antara Australia dan United Kingdom. Walaupun orang yang sama, Ratu Elizabeth II, ialah monarki kedua-dua negara, beliau bertindak dalam kapasiti yang berbeza sebagai monarki masing-masing.[2]Di bawah sistem undang-undang umum Australia, Mahkamah Tinggi Australia dan Mahkamah Persekutuan Australia mempunyai kuasa mentafsirkan peruntukan perlembagaan.[3] Keputusan mereka menentukan tafsiran dan penerapan perlembagaan.