Ubat antihipertensi ialah kelas ubat yang digunakan untuk merawat hipertensi (tekanan darah tinggi). Terapi antihipertensi bertujuan untuk mencegah komplikasi tekanan darah tinggi, seperti strok dan penginfarkan miokardium. Bukti menunjukkan bahawa pengurangan tekanan darah sebanyak 5 mmHg dapat mengurangkan risiko strok sebanyak 34%, penyakit jantung iskemik sebanyak 21%, dan mengurangkan kemungkinan demensia, kegagalan jantung dan kematian akibat penyakit kardiovaskular.[1] Terdapat banyak kelas antihipertensi, yang menurunkan tekanan darah dengan cara yang berbeza. Antara ubat yang paling penting dan paling banyak digunakan ialah diuretik tiazida, penyekat saluran kalsium, perencat ACE, antagonis reseptor angiotensin II (ARB), dan penghalang beta.Jenis ubat yang digunakan pada mulanya untuk hipertensi telah menjadi subjek beberapa kajian besar dan menghasilkan garis panduan kebangsaan. Matlamat asas rawatan adalah pencegahan hipertensi endpoint penting, seperti serangan jantung, strok dan kegagalan jantung. Umur pesakit, keadaan klinikal yang berkaitan dan kerosakan organ dalam juga memainkan peranan dalam menentukan dos dan jenis ubat yang diberikan.[2] Beberapa kelas antihipertensi berbeza dalam profil kesan sampingan, keupayaan untuk mencegah titik akhir, dan kos. Pilihan agen yang lebih mahal, di mana yang lebih murah akan sama berkesan, mungkin mempunyai kesan negatif terhadap belanjawan penjagaan kesihatan negara.[3] Sehingga 2018, bukti terbaik yang terbaik membuktikan dos diuretik tiazid rendah sebagai rawatan pilihan pertama bagi tekanan darah tinggi apabila ubat diperlukan.[4] Walaupun bukti klinikal menunjukkan penyekat saluran kalsium dan diuretik jenis tiazid lebih baik rawatan lini pertama untuk kebanyakan orang (dari segi keberkesanan dan kos pandangan), perencat ACE disyorkan oleh NICE di UK untuk mereka yang berusia di bawah 55 tahun.[5]