Komposisi atmosfera awal planet berkait dengan kimia dan suhu nebula suria tempatan semasa pembentukan planet dan pelepasan gas dalaman. Atmosfera asal bermula dengan cakera gas berputar yang runtuh untuk membentuk satu siri cincin berjarak yang mempeluwap untuk membentuk planet. Atmosfera planet kemudian diubah suai dari masa ke semasa dengan pelbagai faktor, memberikan hasil-hasil yang berbeza.

Atmosfera planet Zuhrah dan Marikh terdiri daripada karbon dioksida, dengan jumlah kecil nitrogen, argon, oksigen dan gas surih lain.

Komposisi atmosfera bumi selalu berubah dengan keluaran sampingan organisma yang ia kandungi. Udara kering dari atmosfera Bumi mengandungi 78.08% nitrogen, 20.95% oksigen, 0.93% argon, 0.04% karbon dioksida, dan unsur surih hidrogen, helium dan gas nadir lain-lain (mengikut isipadu), tetapi jumlah wap air juga hadir, secara purata kira-kira 1% di paras laut.

Suhu rendah dan graviti yang kuat pada planet-planet raksasa sistem suria—Musytari, Zuhal, Uranus dan Neptun—membolehkan mereka lebih mudah untuk mengekalkan gas dengan jisim molekul rendah. Planet-planet ini mempunyai atmosfera hidrogen-helium, dengan jumlah surih sebatian yang lebih kompleks.

Dua satelit planet luar mempunyai atmosfera yang bererti. Titan, bulan Zuhal, dan Triton, bulan Neptun, mempunyai atmosfera nitrogen. Apabila di kawasan orbitnya yang paling dekat dengan Matahari, Pluto mempunyai atmosfera daripada nitrogen dan metana yang sama dengan Triton, tetapi gas ini beku ketika ia jauh dari Matahari.

Jasad lain dalam sistem suria mempunyai atmosfera yang sangat tipis yang tidak berseimbang. Ini termasuk Bulan (gas natrium), Utarid (gas natrium), Europa (oksigen), Io (sulfur), dan Enceladus (wap air).

Eksoplanet yang komposisi atmosferanya pertama kali ditentukan ialah HD 209458b, sebuah planet gas dengan orbit berdekatan sebuah bintang di buruj Pegasus. Atmosferanya bersuhu lebih daripada 1,000K dan ia semakin bebas ke angkasa. Hidrogen, oksigen, karbon dan belerang telah dikesan dalam atmosfera yang kembang.[5]