Teras nukleosom terbentuk daripada dua dimer H2A-H2B dan tetramer H3-H4, membentuk dua bahagian hampir simetri oleh struktur tertier (simetri C2; satu makromolekul ialah imej cermin yang lain).[8] Dimer H2A-H2B dan tetramer H3-H4 juga menunjukkan simetri pseudodiad. 4 histon "teras" (H2A, H2B, H3 dan H4) mempunyai struktur yang agak serupa dan sangat dipelihara sepanjang evolusi, semuanya menampilkan motif heliks-pusing-heliks-pusing-heliks (motif protein pengikat DNA yang mengenali urutan DNA tertentu). Mereka juga berkongsi ciri "ekor" panjang pada satu hujung struktur asid amino - ini merupakan lokasi pengubahsuaian selepas terjemahan (lihat di bawah).[16]

Histone arkea hanya mengandungi struktur dimer seperti H3-H4 yang diperbuat daripada satu jenis unit. Struktur dimerik sedemikian boleh disusun menjadi superheliks yang tinggi ("hipernukleosom") di mana DNA bergelung dengan cara yang serupa dengan gelendong nukleosom.[17] Hanya beberapa histon arkea mempunyai ekor.[18]

Jarak antara gelendong di sekeliling sel eukariot menggulung DNA mereka telah ditentukan untuk berpilin antara 59 hingga 70 Å.[19]

Secara keseluruhannya, histon membuat lima jenis interaksi dengan DNA:

• Jambatan garam dan ikatan hidrogen antara rantai sampingan asid amino bes (terutamanya lisina dan arginina), dan oksigen fosfat pada DNA
• Dwikutub heliks membentuk alfa-heliks dalam H2B, H3 dan H4, menyebabkan cas positif bersih terkumpul pada titik interaksi dengan kumpulan fosfat bercas negatif pada DNA
• Ikatan hidrogen antara tulang belakang DNA dan kumpulan amida pada rantai utama protein histon
• Interaksi bukan berkutub antara histon dan gula deoksiribosa pada DNA
• Sisipan alur kecil tidak khusus bagi ekor terminal H3 dan H2B N ke dalam dua alur kecil setiap satu pada molekul DNA

Sifat histon yang sangat asas, selain daripada memudahkan interaksi DNA-histone, menyumbang kepada keterlarutan airnya.

Histones tertakluk kepada pengubahsuaian pascaterjemahan oleh enzim, terutamanya di ekor terminal N, tetapi juga dalam domain globular.[20][21] Pengubahsuaian sedemikian termasuk pemetilan, pensitrulinaan, pengasetilan, pemfosforilan, pen-SUMO-an, pengubikuitinan dan ADP-peribosilan. Ini member kesan terhadap fungsi peraturan gen mereka.

Secara umum, gen yang aktif kurang terikat terhadap histon, manakala gen yang tidak aktif sangat terikat dengan histon semasa interfasa.[22] Nampaknya juga struktur histon telah dipelihara secara evolusi, kerana sebarang mutasi yang merosakkan akan menjadi masalah yang teruk. Semua histon mempunyai terminal N bercas sangat positif dengan banyak sisa lisina dan arginina.