Zaman Pertengahan

Tiada sistem formal wujud untuk mengatur penghasilan pada zaman pertengahan Anatolia. Organisasi paling dekat seperti yang boleh dikenal pasti ialah Ahi Ikhwan, sebuah pertubuhan keagamaan yang diikuti tradisi Sufi Islam semasa abad ke-13 dan ke-14. Kebanyakan ahli terdiri daripada kalangan pedagang dan tukang dan dilihat melihat pekerjaan mereka sebagai sebahagian daripada kepatuhan kepada ajaran Islam. Walau bagaimanapun, organisasi tidak adalah sebuah pertubuhan profesional dan tidak patut dikelirukan dengan persatuan profesional yang muncul kemudian.[14]

Kemunculan Perseikatan

Ia tidak jelas bila atau bagaimana pelbagai persatuan muncul. Apa yang diketahui dengan pasti adalah bahawa dengan 1580 persatuan telah menjadi aspek yang mantap masyarakat Uthmaniyyah kontemporari. Ini terbukti oleh Nama Keluarga daripada 1582 yang merupakan perihal perarakan untuk meraikan berkhatan anak Murad III Mehmed.[15] Perseikatan ialah organisasi yang bertanggungjawab bagi penyelenggaraan piawaian.

Abad ke-18 lewat dan Seterusnya

Walaupun dengan melihat pembuatan Uthmaniyyah,sebagai kawasan besar pemindahan teknologi, Quataert berhujah bahawa bukan sahaja perlu mengambil kira hanya kilang-kilang besar tetapi juga melihat kepada bengkel-bengkel kecil:

“Seseorang akan mendapati kemudiannya bahawa industri Uthmaniyyah adalah tidakn “mati, tiada penyesuaian, sektor tidak berubah-ubah...”

[tetapi] penting, kreatif, berubah-ubah dan pelbagai”.[16]

Pada abad ke-19, satu anjakan telah berlaku kepada pekerja wanita luar bandar dengan kesatuan dianjurkan buruh berasaskan bandar lelaki kurang penting. Pasaran global untuk barangan Uthmaniyyah jatuh agak dengan sektor-sektor tertentu berkembang. Walau bagaimanapun, apa-apa perubahan telah diimbangi oleh peningkatan dalam penggunaan domestik dan permintaan.[17] Pengeluaran berjentera walaupun pada kemuncaknya kekal sebagai bahagian yang tidak ketara daripada jumlah pengeluaran. Kekurangan modal, seperti di kawasan-kawasan lain dalam ekonomi, mematahkan semangat jentera pengeluaran. Namun begitu, beberapa kilang-kilang tidak muncul di Istanbul, Turki Uthmaniyyah Eropah dan Anatolia. Pada zaman 1830-an kilang sutera terasa bahang dikuasakan wap muncul di Salonica, Edirne, Anatolia Barat dan Lubnan.[18]

Di bawah tekstil denda lewat abad ke-18, benang buatan tangan dan kulit mendapat permintaan yang tinggi di luar empayar. Walau bagaimanapun, ini menurun sebanyak abad ke-19 awal setengah abad kemudian pengeluaran untuk eksport semula muncul dalam bentuk sutera mentah dan permaidani oriental. Kedua-dua industri sahaja bekerja 100,000 orang pada tahun 1914 dua pertiga dalam permaidani membuat untuk pembeli Eropah dan Amerika. Kebanyakan pekerja adalah wanita dan kanak-kanak perempuan, menerima upah yang adalah antara yang paling rendah dalam sektor pembuatan. Kebanyakan pembuatan beralih ke kawasan bandar pada abad ke-18, untuk mendapat faedah daripada kos luar bandar lebih rendah dan upah.[19]

Guilds beroperasi sebelum abad ke-18 telah menyaksikan penurunan sepanjang abad ke-18 dan ke-19. Persatuan menyediakan beberapa bentuk jaminan harga, menyekat pengeluaran dan mengawal kualiti dan memberikan sokongan kepada ahli-ahli yang melanda masa sukar. Walau bagaimanapun, dengan kuasa pasaran memandu menurunkan harga kepentingan mereka menurun, dan dengan Janissari sebagai penyokong mereka, yang dibubarkan oleh Mahmut II pada tahun 1826, nasib mereka telah dimeterai.[20]

Setakat ini majoriti pengeluar mensasarkan 26 juta pengguna domestik yang sering tinggal di wilayah bersebelahan dengan pengeluar. Menganalisa pengeluar ini adalah sukar, kerana ia bukan milik organisasi yang telah meninggalkan rekod.

Pengilangan melalui tempoh 1600-1914 menyaksikan kesinambungan luar biasa dalam lokus perkilangan; pusat-pusat perindustrian berkembang pada abad ke-17 selalunya masih aktif pada tahun 1914.[21] Pembuatan mulanya berjuang menentang persaingan Asia dan kemudian Eropah pada abad ke-18 dan ke-19 di mana industri kraftangan telah dipaksa keluar oleh lebih murah import perindustrian yang dihasilkan.[22] Walau bagaimanapun, pengilangan mencapai tahap output mengejutkan, dengan penurunan sebanyak beberapa industri yang lebih daripada diimbangi oleh kebangkitan industri baru.[23] Kemerosotan pengeluaran kraftangan menyaksikan peralihan daripada pengeluaran langkah untuk pengeluaran komoditi pertanian dan pengeluaran pembuatan lain.[24]