Atopi* ialah alahan terhadap bahan dengan yang dengannya anjing tidak semestinya bersentuh secara terus. Ini ialah hiperkepekaan jenis I terhadap bahan yang disedut atau diserap melalui kulit. Sehingga 10 peratus anjing terjejas.[75] Alahan ini adalah biasa pada anjing, terutamanya terlihat pada baka seperti anjing pengutip Labrador, anjing pengutip keemasan, dan shih tzu. Gejala paling biasa ialah kegatalan. Kawasan terjejas termasuk bahagian bawah, muka, kaki, dan telinga.[76]
Radang kulit alahan pinjal ialah penyakit kulit paling biasa anjing di Amerika Syarikat. Penyakit ini disebabkan oleh kepekaan terhadap air liur pinjal.[77]
Alahan makanan* pada anjing biasanya dinyatakan sebagai kegatalan, terutamanya pada muka, tapak anggota, dan bahagian bawah. Pengujian kulit telah dibuktikan tidak boleh diharapkan, dan ujian pemakanan hipoalergenik biasanya digunakan untuk diagnosis.[78]
Displasia folikel ialah penyakit genetik anjing menyebabkan kebotakan, atau keguguran bulu. Ini disebabkan oleh folikel bulu yang tidak berfungsi dengan betul kerana ketidaknormalan struktur.[33]
Sinus dermoid, keadaan kulit genetik autosom pada anjing. Keadaan ini boleh kelihatan sebagai gumpal tunggal atau pelbagai di garis tengah dorsal.[33]
Granuloma jilat, juga dikenali sebagai radang kulit jilat hujung, ialah gangguan kulit pada anjing disebabkan oleh desakan untuk menjilat bahagian bawah kaki. Luka daripada penjilatan berlebihan ialah plak menebal, kukuh dan bujur.[33]
Pemfigus ialah penyakit kulit autoimun tidak biasa. Bentuk paling biasa pada anjing ialah pemfigus foliaseus, yang menjadi nyata sebagai penghakisan dan pengerakan kulit dan persimpangan mukokutaneus. Pemfigus vulgaris adalah lebih jarang dan menjadi nyata sebagai luka kelepuhan pada mulut dan persimpangan mukokutaneus. Pemfigoid berbula paling biasa terlihat pada anjing Dobermann dan collie dan kelihatan seperti luka kelecuran lipatan paha.[79]
Sindrom kerapuhan kulit, juga dikenali sebagai sindrom seperti Ehlers-Danlos, ialah keadaan jarang pada anjing bercirikan kekenyalan kulit meningkat dan pemulihan luka lemah. Kelihatannya ada asas genetik untuk penyakit ini.[81]
Lupus eritematosus anjing ialah penyakit autoimun tidak biasa kulit pada anjing. Penyakit ini tidak berkembang menjadi lupus eritematosus sistemik pada anjing. Gejala awal paling biasa ialah penyisikan dan kehilangan pigmen pada hidung.[33]
Cekikan anak anjing atau selulitis juvenil ialah penyakit beretiologi tidak diketahui yang menjejaskan anak anjing.
