Keadaan wanita Indonesia

Dalam suratnya, Raden Adjeng Kartini menulis tentang pandangan beliau mengenai keadaan sosial yang wujud pada masa itu, terutamanya keadaan wanita asli Indonesia. Kebanyakan suratnya membantah kecenderungan budaya Jawa untuk mengenakan halangan kepada pembangunan wanita. Beliau mahu wanita mempunyai kebebasan untuk belajar dan belajar. R.A. Kartini menulis idea dan cita-cita beliau, termasuk Zelf-ontwikkeling, Zelf-onderricht, Zelf-Vertrouwen, Zelf-werkzaamheid dan Solidariteit. Semua idea ini berdasarkan Religieusiteit, Wijsheid en nenzio, iaitu, kepercayaan kepada Tuhan, kebijaksanaan, dan kecantikan, bersama-sama dengan Humanitarianisme (kemanusiaan) dan Nationalisme (nasionalisme).

Surat Kartini juga menyatakan beliau berharap sokongan dari luar negara. Dalam surat-menyurat beliau dengan Estell "Stella" Zeehandelaar, R.A. Kartini menyatakan hasrat beliau untuk menjadi seperti belia Eropah. Beliau menggambarkan penderitaan wanita Jawa terbelenggu oleh tradisi, tidak dapat belajar, terpencil, dan yang perlu bersedia untuk mengambil bahagian dalam perkahwinan poligami dengan lelaki yang mereka tidak kenal.

Gaya vegetarian

Ia dikenali dari suratnya bertarikh Oktober 1902 untuk Abendanon dan suaminya yang pada usia 23 tahun, Raden Adjeng Kartini mempunyai fikiran untuk menjalani kehidupan vegetarian. "Ia untuk beberapa ketika bahawa kita berfikir untuk melakukannya (untuk menjadi vegetarian), saya telah pun memakan hanya sayur-sayuran untuk tahun sekarang, tetapi saya masih tidak mempunyai keberanian moral yang cukup untuk menjalankan. Saya masih terlalu muda." Kartini menulis.

Beliau juga menekankan hubungan antara jenis gaya hidup dengan pemikiran agam, dipetik sebagai berkata, "Hidup di dunia sebagai vegetarian adalah doa tanpa kata kepada Yang Maha Kuasa."

Kartini

R.A. Kartini menyayangi bapanya secara mendalam, walaupun ia jelas bahawa kasih sayang yang mendalam untuknya menjadi halangan lain untuk merealisasikan cita-cita beliau. Beliau cukup progresif membolehkan anak-anak perempuannya bersekolah sehingga umur 12 tahun, tetapi pada ketika itu menutup rapat pintu untuk melanjutkan persekolahan. Dalam surat-suratnya, bapanya juga melahirkan kasih sayangnya kepada Kartini. Akhirnya, dia memberi kebenaran untuk beliau untuk belajar untuk menjadi seorang guru di Batavia (kini Jakarta), walaupun sebelum ini dia telah menghalang beliau dari bekerja dengan rakan sebaya bagi pihak beliau untuk menyokong Kartini dalam usaha ini. Ramai rakan-rakan beliau melahirkan rasa kecewa mereka apabila cita-cita Kartini akhirnya digagalkan. Akhirnya, rancangan beliau untuk belajar di Jepun telah berubah menjadi rancangan untuk perjalanan ke Tokyo, atas nasihat Puan Abendanon bahawa ini akan menjadi yang terbaik untuk R.A. Kartini dan adiknya, R. Ayu Rukmini.

Walau bagaimanapun, pada 1903 ketika berusia 24 tahun, rancangan beliau untuk belajar untuk menjadi seorang guru di Tokyo datang dengan tangan kosong. Dalam surat kepada Puan Abendanon, R.A. Kartini menulis bahawa rancangan itu telah ditinggalkan kerana beliau akan berkahwin... "Pendek kata, saya ada keinginan lagi untuk mengambil kesempatan daripada peluang ini, kerana saya akan berkahwin". Walaupun pada hakikatnya bagi pihaknya, Jabatan Pelajaran Belanda akhirnya telah diberikan kebenaran untuk R.A. Kartini dan R.Ay. Rukmini untuk belajar di Batavia.

Ketika perkahwinan semakin hampir, sikap R.A Kartini terhadap adat tradisi Jawa mula berubah. Beliau lebih bertolak ansur dan mula berasa bahawa perkahwinan itu akan membawa nasib yang baik untuk cita-cita beliau untuk membangunkan sebuah sekolah untuk wanita asli. Dalam surat-suratnya, beliau menyebut bahawa bukan sahaja suaminya yang dihormati menyokong hasrat beliau untuk membangunkan industri ukiran kayu di Jepara dan sekolah untuk wanita asli, tetapi juga menyebut bahawa beliau akan menulis buku. Malangnya, cita-cita ini tidak dapat direalisasikan akibat kematian awal beliau pada tahun 1904 pada usia hanya 25 tahun.