Sistem magneto

Bentuk penyalaan bunga api paling ringkas ialah menggunakan magnet. Enjin memutarkan sebatang magnet yang mengelilingi gelung, serta turut mengendalikan titik sesentuh, yang menyambung dan memutuskan arus elektrik supaya voltan boleh dinaikkan sehingga cukup tinggi untuk menghasilkan bunga api. Palam pencucuh disambung terus pada keluaran magneto. Magneto terawal hanya mempunyai satu gelung, dengan titik sesentuh (palam pencucuh) pada kebuk pembakaran. Pada tahun 1902, Bosch memperkenalkan magneto gelung berkembar, dengan palam pencucuh tetap serta titik sesentuh di luar silinder. Magneto tidak digunakan pada kereta moden, tetapi memandangkan ia menghasilkan bekalan elektrik sendiri, magneto digunakan secara meluas pada enjin kapal terbang jenis omboh serta enjin kecil seperti pada moped, mesin rumput, peniup salji, gergaji rantai, dsb. di mana sistem elektrik berasaskan bateri tidak wujud atas gabungan faktor keperluan, berat, kos dan kebolehpercayaan.

Sistem pensuisan

Keluaran magneto sangat bergantung kepada kelajuan enjin, oleh itu menghidupkannya boleh jadi bermasalah. Sesetengah magneto turut mempunyai sistem impuls, yang memutar magnet dengan cepat secara seketika untuk membolehkan enjin dihidupkan pada kelajuan rendah. Sesetengah enjin, seperti enjin kapal terbang dan Ford Model T, menggunakan satu sistem yang bergantung kepada sel kering tidak boleh cas semula (serupa seperti pada lampu suluh besar, serta tidak mempunyai sistem pengecasan seperti pada kereta moden) untuk menghidupkan enjin serta mengendalikannya pada kelajuan rendah. Pemandu perlu mengendalikan satu suis secara manual untuk bertukar kepada sistem magneto untuk pengendalian kelajuan tinggi.

Untuk menghasilkan voltan tinggi bagi menghasilkan bunga api daripada bateri voltan rendah, satu alat pemasa digunakan. Dengan alat ini, arus terus melalui gelung elektromagnet yang membuka sepasang titik sesentuh untuk memutuskan litar; medan magnet runtuh, titik sesentuh yang menggunakan spring tertutup kembali, sambungan litar terhasil semula, dan kitar berterusan dengan pantas. Medan magnet yang runtuh dengan pantas mengaruh voltan tinggi merentasi gelung dan hanya boleh dilegakan dengan menghasilkan bunga api pada palam pencucuh.

Penyalaan kendalian bateri

Setelah sistem penghidup elektrik diterima secara meluas bagi kereta serta pengeluaran bateri yang berupaya menghasilkan tenaga elektrik berterusan, sistem magneto digantikan dengan sistem yang menyampuk arus pada voltan bateri, menggunakan gelung penyalaan (sejenis transformer) untuk menaikkan voltan kepada nilai yang diperlukan untuk penyalaan, serta pengagih bagi menghalakan voltan tinggi pada palam pencucuh yang betul pada masa yang betul.

Sistem penyalaan bateri pertama yang boleh diharap telah dibangunkan oleh Dayton Engineering Laboratories Co. (Delco) serta diperkenalkan pada model kereta 1910 Cadillac. Ia terdiri daripada satu gelung, poin sesentuh (sejenis suis), kapasitor serta pengagih yang dipasang untuk menetapkan bunga api pada palam pencucuh pada silinder yang betul. Gelung secara asasnya merupakan sejenis transformer injak naik untuk menaikkan voltan rendah (6 atau 12 V) kepada voltan penyalaan tinggi yang diperlukan untuk menghasilkan bunga api.

Titik sesentuh membenarkan gelung untuk mengecas secara magnetik, dan apabila ia dibuka oleh sesondol, medan magnet runtuh dan voltan tinggi (20 kV atau lebih tinggi) dihasilkan. Kapasitor digunakan untuk menyerap balik daya gerak elektrik dari medan magnet di dalam gelung untuk meminimakan pembakaran titik sesentuh serta memanjangkan jangka hayat titik sesentuh. Sistem ini menjadi sistem penyalaan utama selama bertahun-tahun dalam industri automotif berikutan kos yang rendah, boleh diharan serta ringkas.[1]